Na het bekijken van de filmpjes “The classroom experiment” werd ik enthousiast over het gebruik van de ijsstokjes. Toch twijfelde ik of ik dit ook in de klas wilde gaan gebruiken. Door het bekijken van de filmpjes zag ik zeker de meerwaarde, maar besefte ik ook dat dit niet even een simpele werkvorm is om uit te proberen. Als ik dit wilde dan moest ik er ook echt voor gaan. Uiteindelijk heb ik dit toch voorgelegd aan mijn college wiskunde, die dit schooljaar ook voor het eerst zou gaan lesgeven binnen Delta. Zij was gelijk enthousiast en we besloten dit in te voeren bij de wiskundelessen.
Waar zijn de ijsstokjes voor?
Voor iedere klas heb ik een beker met ijsstokjes waar de namen van alle leerlingen opstaan. Als ik een vraag stel aan de klas dan heb ik toch de neiging om de leerlingen met de vinger omhoog de beurt te geven. En als ik probeer dit niet te doen dan is het toch lastig te bepalen welke leerling je de beurt wel zal geven. Door een ijsstokje uit de beker te trekken, gebeurt dit echt random en heb ik en de leerlingen er geen invloed op. Er zijn hier overigens ook wel apps voor, maar ik wil liever niet met de telefoon in de hand voor de klas staan. De computer hiervoor gebruiken vind ik ook niet handig, omdat ik voor mijn lessen meestal een PowerPoint gebruik en dan zou je steeds moeten switchen.
Starten
We zijn hier dit schooljaar (bijna) gelijk mee gestart, zodat de leerlingen direct zouden ervaren dat dit bij de wiskundelessen hoort. Dit was erg wennen voor ons en voor de leerlingen. Veel leerlingen vinden het toch erg spannend als ze ongevraagd de beurt krijgen. Ik heb geprobeerd om leerlingen ervan bewust te maken dat het maken van fouten een belangrijk onderdeel is om te kunnen leren. Dit benoem ik iedere keer weer opnieuw. Ik merk dat een aantal leerlingen de stokjes nog steeds wel lastig en/of spannend vinden, maar dat het wel steeds normaler wordt.
Toch gebruik ik niet iedere les de stokjes en ook niet de hele les door. Ik zie namelijk zeker wel een meerwaarde van de stokjes, maar het kost ook veel tijd. Wel denk ik dat die tijdsinvestering uiteindelijk weer terugverdiend wordt doordat de leerlingen de lesstof beter begrijpen. Aangezien wij maar lessen van 30 minuten hebben, lukt dit bij mij niet altijd.
Ik gebruik de ijsstokjes met name aan het begin van de les als ik een paar herhalingsopdrachten geef over de vorige les. De leerlingen hebben dan de uitleg over het onderwerp al gehad en ze hebben de tijd gehad om hierover na te denken. Tijdens de les gebruik ik het niet altijd, omdat ik soms toch door wil kunnen tijdens de les. Als ik het wel gebruik dan krijgen ze altijd een paar seconden de tijd om na te denken en vaak ook nog even met de buurman of buurvrouw te overleggen.
Wat is nu de meerwaarde?
Ik krijg een duidelijker beeld van de klas. Welke leerlingen beheersen de lesstof al en welke nog niet. Soms verwacht ik een makkelijke vraag te stellen die alle leerlingen wel zullen weten. Door de ijsstokjes kies ik een willekeurige leerling uit en dan blijkt mijn verwachting toch niet altijd te kloppen. Als ik in dit geval een leerlingen met de vinger omhoog had uitgekozen dan was mijn gevoel bevestigd en was ik door gegaan met de les. In de veronderstelling dat iedereen het begrijpt, terwijl dit niet zo is. De leerling die het niet begreep, haakt waarschijnlijk de rest van de les ook af, want hij/zij begrijpt het toch niet. Met geluk is dit 1 verloren les, maar als dit zich vaak herhaalt dan krijgt deze leerling al snel het gevoel toch geen wiskunde te kunnen. Als ik op tijd merk dat de leerling het nog niet weet dan kunnen we samen tot de oplossing komen of met hulp van klasgenoten. Op deze manier is de kans veel groter dat de betreffende leerling een succeservaring opdoet en de rest van de les ook actief blijft meedoen.
Het is dus zeker de moeite waard om te gaan uitproberen!